Biz üç kişiydik

Avusturya'da göçmenlik halleri üzerine Kahtalı Nietsche'nin şiiri

Biz üç kişiydik

Berkcan,Yiğitcan ve Ayşecan

Üç genç, üç civan, üç yeminli “gaststudent”

Boynumuzda ağır C1

Ağızımızda çapraz bir “Deutsch”

Dilimizde dünden kalma bir küfür 

Dokunuyordu Der, Die, Das 

 

Tuna boylarında

uzak  techno sesleri

sapsarı sarışın çığlık sesleri

koynumuzda  sarı ağır bir  sözlük

Sırtımız Afro’ya emmanetti

 

Zaman B1'de takıla kalmıştı sanki

Ütopik bir devrim gibiydi

Konjuktiv II ile 

bütün olasıkları  tuturmak

Dehşet bir acıydı

Sarışın sevgiliye

"ben senin beni 

sevebilme ihtimalini sevdim"

dizerini" düşünmeden söyleyebilmek

Yurt partilerinde B2 yetmezdi

Espiriler havadayken düşerdi

Hans çabuk sıkılırdı, 

Barmen surat asardı

Steffi yüz vermezdi 

Taksici Yozgatlı abi 

teselli ederdi

Bir vakit bir haber geldi

Bir puanla Berkcan'ı

okuldan attmışlar

bir şakaydı bu sanki

Oysa Magistrat randevusuna 

sadık kalmıştı

Bavulunu toplayip gitmeliydi

Artık Kahlenbergte yenilmiş

Osmanlı orduları gibi 

ezik ve sahipsizdik

Viyana kapılarında 

püskürültülmüş Yeniçeriler gibi

öfkeli ve pişmandık

Biz üç kişiydik

Berkcan,Yiğitcan ve Ayşecan

Üç genç, üç öğrenci, üç  bahtsız “gaststudent”