Duvara çarpan sözler konçertosu…

 Konuşmak dediğin sadece anlamlı sesler çıkarmaktır fazlası değil. Duyduklarımız karanlık tarafın düzenlenmiş notlarıdır ve hiçbir insan bütünüyle kendini ortaya koyamamıştır.

Kandela Vivo

 Açığa çıkmayan sırlarıyla geziyor hepsi tüm anlatımlar gerçeğin etrafında çember çiziyor. Ve bizi ikna eden doğru cümleler değil hissettiklerimiz sadece.

 Anlatmak istediklerinizden, anlamak istediklerini alıp defolup gidecekler. Ciğerin yırtılana kadar konuşabilirsin, sonunda birlikte muhteşem hissettiğiniz o zamana geri dönmenin imkansızlığına varacaksın. Umut ile en kaliteli cümleler inşa edip kursan da bir tesiri olmayacak, çünkü artık bir ölüye bıçak saplıyorsun. 

 Büyük hayaller büyük düşüncelere gebedir ve büyük hayalin büyük riski, büyük hayal kırıklığıdır. 

 Çoğu zaman beni birinin anlamasındansa, bana kendimi iyi hissettirecek kalitede cümleler inşa etmeyi yeğlerim. Bu bazen bolca küfür ve argo içerir bazen iltifat, sert ya da yumuşak…  Çünkü kilometrelerce konuşsam da çoğu sadece bir metresini anlayacaktır, fazlasını değil.

 Birbirini anlıyormuş gibi yapan şu salakların hepsi belli ki kuvvetli bir menfaat ilişkisi içerisinde… Birbirlerinin aç yerlerinden yakalayıp oradan anlaşıyorlar. 

 Bizi insan yapan, insanlıktan çıkaran, hayatta tutan ve hayattan koparan lanet duygularımızdır. İçimizde olumlu duygular yaratan insanlarla bir arada kalmak isteriz. Aynı düşüncelere sahip birbirini sevmeyen insanlar bir doğrunun iki sonsuz ucuna ilerlerken, aynı düşüncelere sahip olmayan fakat birbirini seven insanlar aynı kümenin elemanı olarak sonsuza kadar kalabilirler. Buna en iyi örnek ailedir.

 Düşüncelerin, kelimelerin ve konuşmaların anlamını yitirdiği yere hoş geldiniz. Bizler benzemek ile aynı olmak arasındaki dev farkı görmezden geldikçe çok konuşacağız, kelimeleri boşluğa bırakıp boşluğu yakalayacağız. Susmak için doğru yer hislerinizin yankı bulmadığı yerdir. Tek taraflı hislerinizin altın kelimeleri dahi olsa o boku satın alamaz. 

 Şimdi düştüğün yerde düşün! Neden düştüğünü? Hangi düşten, nasıl düştüğünü? Konuşmanın ve anlaşmanın imkansızlığına gelene kadar kaç düş gördüğünü... Kaçından döndüğünü ve kaçında öldüğünü...

 Yaşamak dediğin anlatamadığın büyük bir yalnızlık, en müsait ruhta anlam kazanır kelimeler gerisi sadece izler...